Friday 27 April 2007
Tourguide
Afgelopen dinsdag zijn mijn ouders aangekomen in Mexico. Ze zijn nu al weer de stad uit, aan het rondreizen met een huurauto, maar de eerste twee dagen heb ik ze de stad laten zien. Ik had vrijgenomen, zodat we samen dingen konden bekijken.
Ze zaten hier in een mooi hotel direct aan het centrale plein (Zocalo), dus mooi in de buurt van een aantal dingen zie ze zeker wouden zien. We hebben in die twee dagen een heleboel gelopen en een heleboel gezien, i.i.g. de dingen in deze stad die je zowiezo gezien moet hebben. Dus we waren in de Templo Major, in de Kathedraal, in het Nationaal Paleis (met hele mooie wandschilderingen van Diego Riviera), in het Antropologisch Museum en op de Torre Latinoamericano (lang het hoogste gebouw van Latijns Amerika, en nu een goed uitzichtpunt in de stad).
Verder hebben we nog gegeten met Edgar, Cynthia en Adriana, was ook erg gezellig, in een mooi klein restaurantje in het centrum.
Als je veel rondloopt in de zon, dan moet je natuurlijk ook veel drinken. Dus op een gegeven moment liepen we een klein winkeltje binnen om twee flessen water te halen. Die waren 9 pesos per stuk, dus 18 pesos. Mijn vader betaalde, en ik zag hem 1 muntstuk geven aan de jongen achter de kassa. Ik dacht, tsja, dat werk natuurlijk niet, want het grootste muntstuk is 10 pesos, voor 20 pesos heb je briefjes. De jongen achter de balie die keek ook een beetje verwart, maar gaf toen 2 pesos terug. Nou heb ik al vaak gemerkt dat veel mensen die zo’n klein winkeltje runnen niet al te best zijn in hoofdrekenen, maar dit leek me toch wel een beetje raar. Dus toen we verder liepen vroeg ik aan mijn vader waarmee hij betaald had, en hij zei, met een muntstuk van 20 pesos.... Ik hield eerst nog vol dat die niet bestonden, maar in de reisgids stond ook dat de munten tot 20 pesos gingen.... Goed, die heb ik dus nog nooit gezien. Mijn vader had het muntstuk die ochtend gekregen toen hij het ontbijt afrekende, en er verder niet bij stil gestaan. Later hoorde ik van Edgar dat er i.d.d. muntstukken van 20 pesos bestaan, maar dat ze erg zeldzaam zijn, en dat er echt zilver in zit, waardoor ze eigenlijk nooit in roulatie zijn...... Jammer dan.
Morgen (zaterdag) stap ik s’ochtends op de bus naar Guanajuato, een plaatsje in het noorden. Mijn ouders zijn nu in San Miguel (waar ik al een keer geweest ben), en die zie ik morgen in Guanajuato. Dan ga reis ik een paar dagen met hun mee, we weten nog niet precies waarheen, en dan ga ik op dinsdag weer terug met de bus. Zij reizen dan nog een paar dagen verder, en komen zaterdag weer naar Mexico city. Zondag vliegen ze dan weer terug, en dan hebben ze waarschijnlijk meer gezien van de rest van Mexico dan ik :-).
Ze zaten hier in een mooi hotel direct aan het centrale plein (Zocalo), dus mooi in de buurt van een aantal dingen zie ze zeker wouden zien. We hebben in die twee dagen een heleboel gelopen en een heleboel gezien, i.i.g. de dingen in deze stad die je zowiezo gezien moet hebben. Dus we waren in de Templo Major, in de Kathedraal, in het Nationaal Paleis (met hele mooie wandschilderingen van Diego Riviera), in het Antropologisch Museum en op de Torre Latinoamericano (lang het hoogste gebouw van Latijns Amerika, en nu een goed uitzichtpunt in de stad).
Verder hebben we nog gegeten met Edgar, Cynthia en Adriana, was ook erg gezellig, in een mooi klein restaurantje in het centrum.
Als je veel rondloopt in de zon, dan moet je natuurlijk ook veel drinken. Dus op een gegeven moment liepen we een klein winkeltje binnen om twee flessen water te halen. Die waren 9 pesos per stuk, dus 18 pesos. Mijn vader betaalde, en ik zag hem 1 muntstuk geven aan de jongen achter de kassa. Ik dacht, tsja, dat werk natuurlijk niet, want het grootste muntstuk is 10 pesos, voor 20 pesos heb je briefjes. De jongen achter de balie die keek ook een beetje verwart, maar gaf toen 2 pesos terug. Nou heb ik al vaak gemerkt dat veel mensen die zo’n klein winkeltje runnen niet al te best zijn in hoofdrekenen, maar dit leek me toch wel een beetje raar. Dus toen we verder liepen vroeg ik aan mijn vader waarmee hij betaald had, en hij zei, met een muntstuk van 20 pesos.... Ik hield eerst nog vol dat die niet bestonden, maar in de reisgids stond ook dat de munten tot 20 pesos gingen.... Goed, die heb ik dus nog nooit gezien. Mijn vader had het muntstuk die ochtend gekregen toen hij het ontbijt afrekende, en er verder niet bij stil gestaan. Later hoorde ik van Edgar dat er i.d.d. muntstukken van 20 pesos bestaan, maar dat ze erg zeldzaam zijn, en dat er echt zilver in zit, waardoor ze eigenlijk nooit in roulatie zijn...... Jammer dan.
Morgen (zaterdag) stap ik s’ochtends op de bus naar Guanajuato, een plaatsje in het noorden. Mijn ouders zijn nu in San Miguel (waar ik al een keer geweest ben), en die zie ik morgen in Guanajuato. Dan ga reis ik een paar dagen met hun mee, we weten nog niet precies waarheen, en dan ga ik op dinsdag weer terug met de bus. Zij reizen dan nog een paar dagen verder, en komen zaterdag weer naar Mexico city. Zondag vliegen ze dan weer terug, en dan hebben ze waarschijnlijk meer gezien van de rest van Mexico dan ik :-).
Monday 23 April 2007
Happy birthday to me :-)
Afgelopen vrijdag heb ik een feestje gegeven ter gelegenheid van mijn verjaring. Ik hoop morgen 24 jaar oud te worden, reden genoeg voor een feestje dus. Na veel overleg met verschillende mensen die er verstand van zeiden te hebben, had ik er voor gekozen mijn feestje te geven in ‘La Pata Negra’, een cafe in Condesa, de uitgaanswijk van Mexico. Eerst was ik er alleen met Edgar, Cynthia, Adriana en Joan (de Mexicaanse vrienden). Ze hadden, lekker mexicaans, een sombrero voor me gekocht, een hele mooie, misschien upload ik nog een fotootje. En, dat vond ik wel echt cool, Harry Potter 3 in het Spaans. Ik ben nu bezig met deel twee, en het gaat best aardig. Ik vind het altijd erg leuk om boeken te lezen in andere talen, dan heb ik het gevoel dat ik toch nog wat geleerd heb. In het Spaans gaat dat nog een beetje langzaam, maar ik begrijp het wel, dus dat is wel tof.
Later kwamen er ook nog mensen van mijn werk, waaronder de jongens waarmee ik woon, een Nederlands stel die allebei bij het bedrijf werken, het Mexicaanse hoofd van de verkoopafdeling, en het hoofd van distributieafdeling, waarvoor ik mijn onderzoek doe.
Anyway, het was erg gezellig, een beetje teveel bier en Tequila gedronken natuurlijk, en later nog naar een andere club geweest. Daar mochten we eigenlijk niet naar binnen, want het was een besloten feestje. Maar Andres, de Nederlands-Zweeds-Mexicaanse designer van ons bedrijf kende de DJ, dus konden we toch nog naar binnen. Verder weet ik alleen nog dat het heel gezellig was, en dat ik de volgende dag dacht dat ik wel iets minder had mogen drinken :-). Maar het was wel een super gaaf feestje, ik heb me wel vermaakt.
Zaterdag heb ik verder niet veel gedaan, en vandaag (dat is dus de zondag) ben ik met Patrick in de stad geweest, beetje rondgelopen in het centrum. Aan het eind van de middag zijn we ook nog naar de waarschijnlijk grootste markt van Latijns Amerika geweest. Dat is dus groot, pffff. Daar heb ik verder geen foto’s van, want het schijnt er nogal gevaarlijk te zijn, dus ik heb mijn camera maar in mijn rugzak gelaten. Maar het was wel erg mooi om te zien. Er zijn verschillende hallen, met verschillende thema’s. Wij zijn alleen in de groente-en-fruit hal geweest, en alleen daar kun je al uren rondlopen (zeker als je van groente en fruit houdt).
Morgen eerst even werken, en dan naar het centrum, om mijn ouders op te zoeken, die langs gaan komen. Ik heb vandaag het hotel even gecheckt, en dat ziet er goed uit, daar durf ik ze wel achter te laten :-). En dan heb ik dinsdag en woensdag vrijgenomen, om ze stad te laten zien (dat wil zeggen, om samen de stad te bekijken, wat ik heb zelf ook nog lang niet alles gezien).
Dus jullie horen nog van me.
Later kwamen er ook nog mensen van mijn werk, waaronder de jongens waarmee ik woon, een Nederlands stel die allebei bij het bedrijf werken, het Mexicaanse hoofd van de verkoopafdeling, en het hoofd van distributieafdeling, waarvoor ik mijn onderzoek doe.
Anyway, het was erg gezellig, een beetje teveel bier en Tequila gedronken natuurlijk, en later nog naar een andere club geweest. Daar mochten we eigenlijk niet naar binnen, want het was een besloten feestje. Maar Andres, de Nederlands-Zweeds-Mexicaanse designer van ons bedrijf kende de DJ, dus konden we toch nog naar binnen. Verder weet ik alleen nog dat het heel gezellig was, en dat ik de volgende dag dacht dat ik wel iets minder had mogen drinken :-). Maar het was wel een super gaaf feestje, ik heb me wel vermaakt.
Zaterdag heb ik verder niet veel gedaan, en vandaag (dat is dus de zondag) ben ik met Patrick in de stad geweest, beetje rondgelopen in het centrum. Aan het eind van de middag zijn we ook nog naar de waarschijnlijk grootste markt van Latijns Amerika geweest. Dat is dus groot, pffff. Daar heb ik verder geen foto’s van, want het schijnt er nogal gevaarlijk te zijn, dus ik heb mijn camera maar in mijn rugzak gelaten. Maar het was wel erg mooi om te zien. Er zijn verschillende hallen, met verschillende thema’s. Wij zijn alleen in de groente-en-fruit hal geweest, en alleen daar kun je al uren rondlopen (zeker als je van groente en fruit houdt).
Morgen eerst even werken, en dan naar het centrum, om mijn ouders op te zoeken, die langs gaan komen. Ik heb vandaag het hotel even gecheckt, en dat ziet er goed uit, daar durf ik ze wel achter te laten :-). En dan heb ik dinsdag en woensdag vrijgenomen, om ze stad te laten zien (dat wil zeggen, om samen de stad te bekijken, wat ik heb zelf ook nog lang niet alles gezien).
Dus jullie horen nog van me.
Wednesday 18 April 2007
Monday 16 April 2007
Lucha, Cuernavaca en piramides
Zo, dat zijn de betere weekenden!
Vrijdagavond ben ik direct vanuit het werk met een paar mensen van de distributeursafdeling meegegaan naar de LuchLibre. Dat is een soort show-worstelen, het lijkt wel op de het Amerikaanse free-wrestling maar bij Lucha Libre dragen de meeste Luchadores een masker. Het is wel cool om te zien, ze gooien met elkaar en het is lekker chaotisch, met verschillende vechters die omstebeurt of tegelijk met elkaar vechten. Het eerste gevecht is met liliputters, dan een gevecht met vrouwen, en dan een aantal gevechten met de ‘normale’ vechters. Het bouwt op naar het eindgevecht, met de beroemdste vechters. Dat zijn echte celebreties, met fanclubs etc (na de tijd stond er ook een lange rij met mensen die met zo’n vechter op de foto wouden). Het is allemaal zo nep als wat natuurlijk. Het is allemaal show, niemand raakt gewond, en het zijn allemaal vooraf geoefende moves. Alleen voor de kinderen en domme mensen is het echt. Maar toch is het wel indrukwekkend, een groot stadion (Arena Mexico), vol met super enthousiaste volwassenen en kinderen, met vlaggetjes, toeters, en natuurlijk van die maskers.
Nouja, ik zou er niet elke week heen gaan, maar het is wel een van die dingen die ik mijn denkbeeldige lijstje heb staan van dingen die ik wil zien in Mexico. En het was erg goed om buiten het werk om iets te gaan doen met de mensen waarmee ik werk.
Nadetijd hebben we nog ergens in de stad taco’s gegeten, en daarna ben ik nog met de chef van de distributeursafdeling (Fernando), zijn vrouw en zijn nichtje naar een feest bij Miguel (het hoofd van de directe verkoopafdeling van het bedrijf) geweest. Daar waren ook nog wat mensen die mee waren geweest naar Acapulco, dus het was een goede avond. Ik wou eigenlijk een beetje op tijd naar huis gaan, maar ik stond met het nichtje van Fernando en een producer van TV Azteca te praten, dus uiteindelijk was het toch wel weer laat.
En de volgende dag moest ik redelijk op tijd wakker worden, want ik ging met Edgar en twee vrienden (Cynthia en Adriana) naar Cuernavaca. Het neefje van Adriana werd gedoopt, en dat is in het (Katholieke) Mexico een belangrijke gebeurtenis. Nou is het bijwonen van een doopdienst niet direct iets waar ik perse 1,5 uur voor in de auto wil zitten, maar blijkbaar is het hier, als je geld hebt, ook normaal om een groot feest te geven bij dit soort gebeurtenissen. Dus na de doopdienst gingen we naar een mega grote tuin, met een zwembad, een groot grasveld en palmbomen etc, echt super mooi. De had de familie gehuurd om het feest in te geven. Daar kregen we eerst te eten, heel lekker, en heel mooi in aan tafeltjes onder een grote tent in de schaduw. Daarna was er een band die Latijns-Amerikaanse dansmuziek speelde (Salsa, merengue, rumba, etc). Ik heb me zelfs nog bijna laten overhalen om mee te dansen (!).
Die avond zijn we, nadat we terug waren gereden naar Mexico City, nog naar de Tango les geweest. Ik heb niet meegedanst, want ik heb besloten dat ik liever een wat dwingendere dans wil leren, zoals de salsa. Maar er zijn daar ook altijd veel mensen die niet dansen, dus het was weer gezellig.
En om het weekend compleet te maken, zijn we vandaag (zondag) naar Teotihuacan geweest. Edgar ging helaas niet mee, omdat hij zijn auto moest laten repareren. Toen we zaterdag terug reden vanuit Cuernavaca, raakte zijn auto telkens oververhit. We hebben het bij een tankstation laten controleren, maar het lag niet aan de koelvloeistof of aan de olie... En hij heeft zijn auto doordeweeks nodig, dus die moest hij vandaag fixen...
Gelukkig ging Joan ook mee, en hij heeft ook een auto, dus we zijn met die van hem geweest. Adriana en Cynthia gingen ook mee. Wel grappig, want ik ken al die mensen dus net een paar weken, en Joan kent die twee dames ook alleen heel vaag via Edgar.
Hoe dan ook, Teotihuacan is een reusachtige tempelstad in de buurt van Mexico City (drie kwartier met de auto) die rond het begin van de jaartelling gebouwd, en was toen de hoofdstad van het grootste en invloedrijkste rijk in Centraal Amerika. Er staan twee hele grote piramiden, en heel veel kleinere gebouwen en tempels. De grote laan die de belangrijkste gebouwen met elkaar verbind heet de ‘Laan der doden’, omdat de Azteken (die veel later leefden), dachten dat de tempels gigantische graven waren.
De piramide van de zon is de grootste piramide in Teotihuacan, en de derde grootste piramide ter wereld (!! Dat is dus inclusief de piramides in Egypte!! De grootste piramide ter wereld staat ook in Mexico, maar is bijna compleet bedekt met gras en planten, en er staat een kerk op de top. Is dus een stuk minder spectaculair dan die die vandaag heb gezien). Wat ik wel een interessant verhaal vind, is dat de tempels zoals ze er nu staan, bestaan uit een aantal tempels die over elkaar gebouwd zijn. Als de stad groeide, en de tempel moest groter worden, dan konden ze niet de oude tempel afbreken en een nieuwe bouwen, omdat de tempels van de goden waren. Dus bouwden ze een nieuwe laag over de oude tempel heen. Dat betekend ook dat de piramides niet hol zijn, er is verder geen binnenkant ofzo, alleen oude tempels.
Het hele complex is echt erg indrukwekkend om te zien en om in rond te lopen. Echt heel bijzonder, ook omdat ze verder niet echt veel weten over de mensen die er leefden. In de 6e of 7e eeuw is de stad plotseling verlaten, en sindsdien heeft het min of meer ‘leeggestaan’. De volken die daarna de dienst uit maakten in dit deel van Mexico wisten wel dat de stad er was, maar ze wisten niet precies wat het was. Wel kun je een aantal bouwstijlen en goden van de mensen uit Teotihuacan terugvinden in de culturen van latere volken.
Al met al was het een behoorlijk interessant weekend. Maar eens kijken of ik over een week weer zoveel te melden heb.
Friday 13 April 2007
Aardbeving
Vanacht, van donderdag op vrijdag, lag ik lekker te slapen. Opeens ging het licht aan, en ik dacht, rot op, laat me slapen. Na enige verwarrende momenten vertelden Guido en Patrick me dat er een aardbeving was geweest, en dat we naar buiten moesten. Dus ik snel achter ze aan gerend. En toen stonden we dus buiten op straat, samen met de andere bewoners van ons appartement.
Er is verder niets gebeurd, en ik heb het zelf niet echt gevoeld, omdat ik dus lag te slapen (het was 1 uur s’nachts), maar het is dus toch een raar idee.
Aardbevingen komen hier wel vaker voor, want Mexico ligt op een breuklijn van twee aardplaten die langs elkaar schuiven. Elk jaar zijn er hier meerdere aardbevingen, meestal kleintjes, en heel soms een hele grote. In 1985 was de laatste grote aardbeving, toen zijn er in Mexico City 9.000 mensen omgekomen. Goed, de kans dat dat gebeurt is niet zo heel groot, maar wel een stuk groter dan in, bijvoorbeeld, Nederland.
De aardbeving gisteren had trouwens zijn epicentrum in de buurt van Acapulco, een aardig stuk van Mexico city. Hij had een kracht van 6 op de schaal van Richter, en door de aardbeving is de stroom in delen van Mexico City uitgevallen (niet bij ons).
Nouja, ik we hebben even buiten gestaan, maar toen er verder niets meer gebeurde, zijn we maar weer naar binnen gegaan. Wel bijzonder om een keer mee te maken.
Verder hier weinig bijzonders, ik heb de hele week gewerkt, verder weinig gedaan. Dit weekend ben ik wel helemaal vol gepland. Als het allemaal doorgaat ga ik vanavond met de mensen van de afdeling waar ik werk naar de Luch Libre, morgen met vrienden naar Cuernavaca, zaterdagavond naar de Tango, en zondag naar Teotihuacan. Maar daarover later meer
Tuesday 10 April 2007
Eerste foto's - San Miguel de Allende
Commentaar bij de fotos:Cactussen,
Een Taco tentje op straat
Het centrale plein in San Miguel, waar al deze fotos trouwens gemaakt zijn
Een ballonnenverkoper
Het opblazen van een pop, een ritueel dat (blijkbaar) bij Semana Santo hoort
Monday 9 April 2007
San Miguel de Allende
Dit weekend ben ik voor het eerst alleen de wijde wereld ingetrokken.
Het was Semana Santa, oftewel de ‘heilige week’, zegmaar Pasen. Helaas is het geen echte week, alleen donderdag, vrijdag en het weekend. Om een mij onduidelijke reden moesten we donderdagochtend nog werken, van 9 tot 12. Daarna ben ik direct doorgegaan naar het busstation van Mexico City. Mexico city is groot, dus het busstation is gigantisch! Het hele busnetwerk is geprivatiseerd, wat er op neerkomt dat er ongeveer 20 verschillende busbedrijven zijn, en naar elke bestemming kun je dus kiezen uit meerdere bedrijven. In Mexico rijden helaas geen treinen, op een enkel toeristenlijntje na, dus iedereen die niet met de auto gaat, gaat met de bus.
Na wat gezoek had ik een bedrijf gevonden met bussen naar San Miguel de Allende, een stadje ten noorden van Mexico City. Ze hadden elk halfuur bussen naar die plaats, dus dat leek me wel wat. Okay, ze hadden ook nog een directe verbinding, maar dan moest ik twee uur wachten op het busstation, dus ik heb maar een kaartje gekocht voor de ‘stopbus’ die bijna direct wegging.
Dat heb ik geweten. De bus was niet echt slecht, gewoon een bus zoals alle andere bussen, maar hij stopte dus overal. Heel veel mensen staan gewoon langs de kant van de weg te wachten tot er een bus langskomt, en dan stappen ze in en uit waar ze willen. Dat komt er dus op neer dat je vaak stil staat, dus het schiet niet echt op.
Maar goed, 5 uur later was ik dus in San Miguel de Allende, een leuk klein stadje met veel kleine pleintjes en kerkjes. Er wonen wel aardig wat oude Amerikanen om te overwinteren/overzomeren, maar daar heb ik niet veel last van gehad.
Ik zat in een leuk hostel, erg klein met 20 bedden ofzo. De eerste nacht waren er maar twee andere mensen, die ik niet gezien heb. Ik had een kamer voor mezelf, dus dat was lekker rustig. Donderdagavond heb ik door de stad gelopen en rondgekeken. Vrijdag ben ik ook de hele ochtend in de stad geweest, heel veel foto’s gemaakt, lekker met mijn nieuwe camera gespeeld. S’middags ben ik op advies van de hosteleigenaar naar een natuurpark geweest dat naast de stad ligt, erg mooi, met een canyon en heel veel cactussen, hele grote ook, 2* zo groot als ik.
S’avonds waren er op eens meer mensen in het hostel, en het was erg gezellig, we zijn de hele avond daar gebleven. We wouden eerst nog uit gaan, maar dat is er niet meer van gekomen. Er waren Amerikanen, een jongen uit GB, eentje uit IJsland, een meisje uit Peru en een stel uit Duistland. Dat is het leuke aan zo’n hostel, al die verschillende mensen die allemaal op reis zijn.
De volgende dag ben ik met de bus (of eigenlijk 3 bussen, veel overstappen dus) naar Pozos geweest, dat is een stadje met allerlei ruines van toen het een belangrijke mijnstad was. Het was best aardig om te zien, en ik heb er een aantal leuke foto’s gemaakt, maar heel erg indrukwekkend was het niet, en de reis erheen was erg lang, veel langer dan ik in het plaatsje geweest ben. Maar nu weet ik i.i.g. wel hoe het bussysteem werkt.
Zaterdagavond was er weer bijna niemand in het hostel, en ben ik met de eigenaar (een aardige gozer van rond de 30) en een vriendin van hem naar een Salsabar geweest. Ik heb nu besloten dat ik liever salsa wil leren dansen dan tango :-).
De terugreis was erg goed, ik heb aar een eerste klas bus genomen (40% duurder). Dat was wel een verschil!! Je krijgt wat te eten en te drinken, je hebt super veel beenruimte, er zijn maar 3 stoelen per ‘rij’, i.p.v. de normale 4, dus echt heel veel plek, ze draaien films, ze zijn stil en ze hebben toiletten. Nouja, erg relaxt dus, Business Class busreizen. De reis terug duurde iets langer dan gepland, omdat het de laatste dag van de ‘Semana Santa’ was, en dan komt iedereen dus tegelijk terug (en dat past niet zo goed op de wegen). Maar ik was redelijk op tijd thuis, en ik heb mijn eerste solo-tripje er al weer opzitten.
Het was Semana Santa, oftewel de ‘heilige week’, zegmaar Pasen. Helaas is het geen echte week, alleen donderdag, vrijdag en het weekend. Om een mij onduidelijke reden moesten we donderdagochtend nog werken, van 9 tot 12. Daarna ben ik direct doorgegaan naar het busstation van Mexico City. Mexico city is groot, dus het busstation is gigantisch! Het hele busnetwerk is geprivatiseerd, wat er op neerkomt dat er ongeveer 20 verschillende busbedrijven zijn, en naar elke bestemming kun je dus kiezen uit meerdere bedrijven. In Mexico rijden helaas geen treinen, op een enkel toeristenlijntje na, dus iedereen die niet met de auto gaat, gaat met de bus.
Na wat gezoek had ik een bedrijf gevonden met bussen naar San Miguel de Allende, een stadje ten noorden van Mexico City. Ze hadden elk halfuur bussen naar die plaats, dus dat leek me wel wat. Okay, ze hadden ook nog een directe verbinding, maar dan moest ik twee uur wachten op het busstation, dus ik heb maar een kaartje gekocht voor de ‘stopbus’ die bijna direct wegging.
Dat heb ik geweten. De bus was niet echt slecht, gewoon een bus zoals alle andere bussen, maar hij stopte dus overal. Heel veel mensen staan gewoon langs de kant van de weg te wachten tot er een bus langskomt, en dan stappen ze in en uit waar ze willen. Dat komt er dus op neer dat je vaak stil staat, dus het schiet niet echt op.
Maar goed, 5 uur later was ik dus in San Miguel de Allende, een leuk klein stadje met veel kleine pleintjes en kerkjes. Er wonen wel aardig wat oude Amerikanen om te overwinteren/overzomeren, maar daar heb ik niet veel last van gehad.
Ik zat in een leuk hostel, erg klein met 20 bedden ofzo. De eerste nacht waren er maar twee andere mensen, die ik niet gezien heb. Ik had een kamer voor mezelf, dus dat was lekker rustig. Donderdagavond heb ik door de stad gelopen en rondgekeken. Vrijdag ben ik ook de hele ochtend in de stad geweest, heel veel foto’s gemaakt, lekker met mijn nieuwe camera gespeeld. S’middags ben ik op advies van de hosteleigenaar naar een natuurpark geweest dat naast de stad ligt, erg mooi, met een canyon en heel veel cactussen, hele grote ook, 2* zo groot als ik.
S’avonds waren er op eens meer mensen in het hostel, en het was erg gezellig, we zijn de hele avond daar gebleven. We wouden eerst nog uit gaan, maar dat is er niet meer van gekomen. Er waren Amerikanen, een jongen uit GB, eentje uit IJsland, een meisje uit Peru en een stel uit Duistland. Dat is het leuke aan zo’n hostel, al die verschillende mensen die allemaal op reis zijn.
De volgende dag ben ik met de bus (of eigenlijk 3 bussen, veel overstappen dus) naar Pozos geweest, dat is een stadje met allerlei ruines van toen het een belangrijke mijnstad was. Het was best aardig om te zien, en ik heb er een aantal leuke foto’s gemaakt, maar heel erg indrukwekkend was het niet, en de reis erheen was erg lang, veel langer dan ik in het plaatsje geweest ben. Maar nu weet ik i.i.g. wel hoe het bussysteem werkt.
Zaterdagavond was er weer bijna niemand in het hostel, en ben ik met de eigenaar (een aardige gozer van rond de 30) en een vriendin van hem naar een Salsabar geweest. Ik heb nu besloten dat ik liever salsa wil leren dansen dan tango :-).
De terugreis was erg goed, ik heb aar een eerste klas bus genomen (40% duurder). Dat was wel een verschil!! Je krijgt wat te eten en te drinken, je hebt super veel beenruimte, er zijn maar 3 stoelen per ‘rij’, i.p.v. de normale 4, dus echt heel veel plek, ze draaien films, ze zijn stil en ze hebben toiletten. Nouja, erg relaxt dus, Business Class busreizen. De reis terug duurde iets langer dan gepland, omdat het de laatste dag van de ‘Semana Santa’ was, en dan komt iedereen dus tegelijk terug (en dat past niet zo goed op de wegen). Maar ik was redelijk op tijd thuis, en ik heb mijn eerste solo-tripje er al weer opzitten.
Wednesday 4 April 2007
Garibaldi
Afgelopen zondag ben ik naar een plein in Mexico City geweest, waar de Mariachis zich verzamelen. Dat zijn traditionele muzikanten met gitaar en trompet. Ik dacht eerst dat het bedoeld zou zijn voor toeristen, maar die waren er niet. Die Mariachis worden ingehuurd door Mexicanen voor trouwerijen, verjaardagen, en als iemand slaagt voor de universiteit. In zo’n geval ga je naar dit plein toe, vraag je een aantal groepjes om voor je te spelen, en als je er een gevonden hebt die je bevalt, dan maak je een afspraak, en komen ze thuis bij je spelen.
Ondanks dat het blijkbaar geen toeristische attractie is, was het best leuk om te zien. Eigenlijk kun je er niet zo goed naar de muziek luisteren, want ze spelen allemaal door elkaar, dus het is erg chaotisch. Maar er hangt wel een leuke sfeer, erg traditioneel allemaal, met van die muzikanten in zwarte pakken met metalen ringetjes of belletjes.
Toen we wat wouden drinken op een van de terrasjes daar, renden er direct drie mensen naar ons toe, met menukaarten van verschillende barretjes. Ze vonden alledrie dat hun restaurant het beste was, en dat we toch zeker op hun terrasje moesten plaatsnemen. Daar sta je dan, en dan moet je dus kiezen waar je gaat zitten (en die andere twee teleurstellen). Beetje een vreemde situatie. Dus ik heb maar gekozen voor diegene die ons als eerste vroeg.
Dat waren trouwens min of meer de enige terrasjes die ik gezien heb in Mexico city. Alleen in één van de uitgaansgebieden (Condesa) heb je ze ook. Maar in het centrum van de stad kun je eigenlijk niet echt ergens rustig zitten en wat drinken. Wel veel kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen, maar veel kleine cafeetjes enzo heb je daar niet.
In deze stad moet je echt weten waar je bepaalde dingen kunt vinden, want het is allemaal erg uitgestrekt. Mijn leven speelt zich nu eigenlijk maar in een klein gedeelte van de stad af. Mijn appartement ligt niet zo heel ver bij mijn werk vandaan (20 minuten met de auto in de spits). Daartussenin ligt het grootste park van de stad, waar ook veel musea zijn, en een dierentuin. Dat alles ligt ten westen van het centrum van de stad, waar ook het Zócalo ligt, met het centrale plein met het nationale paleis, de kathedraal en een ruïne van een grote tempel van de azteken.
Ondanks dat het blijkbaar geen toeristische attractie is, was het best leuk om te zien. Eigenlijk kun je er niet zo goed naar de muziek luisteren, want ze spelen allemaal door elkaar, dus het is erg chaotisch. Maar er hangt wel een leuke sfeer, erg traditioneel allemaal, met van die muzikanten in zwarte pakken met metalen ringetjes of belletjes.
Toen we wat wouden drinken op een van de terrasjes daar, renden er direct drie mensen naar ons toe, met menukaarten van verschillende barretjes. Ze vonden alledrie dat hun restaurant het beste was, en dat we toch zeker op hun terrasje moesten plaatsnemen. Daar sta je dan, en dan moet je dus kiezen waar je gaat zitten (en die andere twee teleurstellen). Beetje een vreemde situatie. Dus ik heb maar gekozen voor diegene die ons als eerste vroeg.
Dat waren trouwens min of meer de enige terrasjes die ik gezien heb in Mexico city. Alleen in één van de uitgaansgebieden (Condesa) heb je ze ook. Maar in het centrum van de stad kun je eigenlijk niet echt ergens rustig zitten en wat drinken. Wel veel kraampjes waar je eten en drinken kunt kopen, maar veel kleine cafeetjes enzo heb je daar niet.
In deze stad moet je echt weten waar je bepaalde dingen kunt vinden, want het is allemaal erg uitgestrekt. Mijn leven speelt zich nu eigenlijk maar in een klein gedeelte van de stad af. Mijn appartement ligt niet zo heel ver bij mijn werk vandaan (20 minuten met de auto in de spits). Daartussenin ligt het grootste park van de stad, waar ook veel musea zijn, en een dierentuin. Dat alles ligt ten westen van het centrum van de stad, waar ook het Zócalo ligt, met het centrale plein met het nationale paleis, de kathedraal en een ruïne van een grote tempel van de azteken.
Subscribe to:
Posts (Atom)
